Cató el Vell, de la vellesa: diferència entre les revisions
Contingut suprimit Contingut afegit
refs |
|||
Línia 11:
| original = Quibus enim nihil est in ipsis opis ad bene beateque uiuundum, iis omnis aetas grauis est.
| idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 17 ⟶ 18:
|original = Moderati enim et nec difficiles nec inhumani senes tolerabilem senectutem agunt; importunitas autem et inhumanitas omni aetati molesta est.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 23 ⟶ 25:
|original = Aptissima omnino sunt, Scipio et Laeli, arma senectutis artes exercitationesque virtutum
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 29 ⟶ 32:
|original = Sua enim vitia insipientes et suam culpam in senectutem conferunt.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 35 ⟶ 39:
|original = Quattuor reperio causas, cur senectus misera videatur: unam, quod avocet a rebus gerendis; alteram, quod corpus faciat infirmius; tertiam, quod privet fere omnibus voluptatibus; quartam, quod haud procul absit a morte.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 41 ⟶ 46:
|original = Non viribus aut velocitate aut celeritate corporum res magnae geruntur, sed consilio, auctoritate, sententia.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 47 ⟶ 53:
|original = Maximas res publicas ab adulescentibus labefactatas, a senibus sustentatas et restitutas reperietis.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 53 ⟶ 60:
|original = Temeritas est videlicet florentis aetatis, prudentia senescentis.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 59 ⟶ 67:
|original = Manent ingenia senibus, modo permaneat studium et industria.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 66 ⟶ 75:
| original = Tum equidem in senecta hoc deputo miserrumum, / Sentire ea aetate eumpse esse odiosum alteri.
| idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 72 ⟶ 82:
|original = Cursus est certus aetatis et una via naturae, eaque simplex, suaque cuique parti aetatis tempestivitas est data.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 78 ⟶ 89:
|original = Pugnandum tamquam contra morbum sic contra senectutem; habenda ratio valetudinis, utendum exercitationibus modicis, tantum cibi et potionis adhibendum ut reficiantur vires, non opprimantur.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 84 ⟶ 96:
|original = Nec vero corpori solum subveniendum est, sed menti atque animo multo magis; nam haec quoque, nisi tamquam lumini oleum instilles, exstinguuntur senectute.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 90 ⟶ 103:
|original = Ita enim senectus honesta est, si se ipsa defendit, si ius suum retinet, si nemini emancipata est, si usque ad ultimum spiritum dominatur in suos.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 97 ⟶ 111:
|original = Nullam capitaliorem pestem quam voluptatem corporis hominibus dicebat a natura datam.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 103 ⟶ 118:
|original = Nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem, siquidem ea, cum maior esset atque longinquior, omne animi lumen exstingueret.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 109 ⟶ 125:
|original = Impedit enim consilium voluptas, rationi inimica est, mentis, ut ita dicam, praestringit oculos, nec habet ullum cum virtute commercium.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 115 ⟶ 132:
|original = Senectuti magnam gratiam, quae mihi sermonis aviditatem auxit, potionis et cibi sustulit.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 121 ⟶ 139:
|original = Nihil autem est molestum, quod non desideres.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 127 ⟶ 146:
|original = Habent enim rationem cum terra, quae numquam recusat imperium nec umquam sine usura reddit, quod accepit.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 133 ⟶ 153:
|original = Nec consitiones modo delectant sed etiam insitiones, quibus nihil invenit agri cultura sollertius.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 139 ⟶ 160:
|original =Apex est autem senectutis auctoritas.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 144 ⟶ 166:
|lloc = ''Cató el Vell, de la Vellesa''. § 61
|original = Habet senectus, honorata praesertim, tantam auctoritatem, ut ea pluris sit quam omnes adulescentiae voluptates. |idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 150 ⟶ 173:
|original = Severitatem in senectute probo, sed eam, sicut alia, modicam, acerbitatem nullo modo.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 156 ⟶ 180:
|original = O miserum senem qui mortem contemnendam esse in tam longa aetate non viderit!
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 162 ⟶ 187:
|original = Quid enim stultius quam incerta pro certis habere, falsa pro veris?
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 168 ⟶ 194:
|original = Neque enim histrioni, ut placeat, peragunda fabula est. Modo, in quocumque fuerit actu, probetur.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 174 ⟶ 201:
|original = Breve enim tempus aetatis satis longum est ad bene honesteque vivendum.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 180 ⟶ 208:
|original = Fructus autem senectutis est, ut saepe dixi, ante partorum bonorum memoria et copia.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 186 ⟶ 215:
|original = Itaque adulescentes mihi mori sic videntur, ut cum aquae multitudine flammae vis opprimitur, senes autem sic, ut cum sua sponte nulla adhibita vi consumptus ignis exstinguitur.
|idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 192 ⟶ 222:
| original = Sed vivendi est finis optimus, cum integra mente certisque sensibus.
| idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 198 ⟶ 229:
| original = Non censet lugendam esse mortem, quam immortalitas consequatur.
| idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 204 ⟶ 236:
| original = Quod igitur adulescentes, et ei quidem non solum indocti, sed etiam rustici, contemnunt, id docti senes extimescent?
| idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
{{Cita
Linha 210 ⟶ 243:
| original = Senectus autem aetatis est peractio tamquam fabulae.
| idioma = llatí
| refs = {{sfn|Ciceró|1998}}
}}
| |||